Running up that hill

Μα η νύχτα δεν έχει έλεος ή φόβο ή ελπίδα
Μόν’ μικρά αστεράκια διασκορπισμένα στον ουρανό
Κι είν’η φωνή σου μια απέραντη μαχαιριά
Ένα σημάδι που δε φεύγει στο κορμί, στο πρόσωπό μου
Σφίγγω τα λουριά, νομίζοντας πως θα με πνίξουν
Μα πάντα έρχεσαι με σώζεις και μετά φεύγεις
Μου ανοίγεις τα μάτια και πεταγόμαστε μακριά
Σε ένα σύμπαν με χρυσόσκονη κι αλάτι
Κι είν’η μυρωδιά απ’το όνειρο πιο γλυκιά κι από μέλι
Μια ένωση, η αιώνια έλξη
Κάποια ξενυχτισμένα μάγια, κάποια νεογέννητα αισθήματα
Αναμονή, πόθος και φυγή
Στων ματιών σου τα βράχια
Στου μυαλού μου τα μονοπάτια

Μια λάμψη, το σκότος, βροχή και ξανά φωτιά
Όσο είσαι εδώ, μέσα μου

~ από justelene στο 19 Απριλίου, 2008.