this old house (part 4) : Underground

«Drink wine this is life eternal, this all that youth will give to you. it is the season for wine, roses and drunken friends be happy for this moment, this moment is your life.»…

Ήμασταν κομμάτια. Είχε πάει 3 και μισή.
Κυκλοφορούσαμε Εξάρχεια κατευθυνόμενοι προς το σπίτι της Αλκυνόης.
Ήμασταν η Λένη, η Μαριλύ, ο Τάσος, εγώ και ο Σπυρόπουλος.
Στο δρόμο φωνάζαμε συνθήματα και κυνηγιόμασταν όταν ένα μηχανάκι μας κάνει νόημα.
Είναι ο Κίτσος από ΑΣΟΕΕ μαζί με άλλον ένα.
«Γουστάρετε να περάσετε από Decadence; Σαν ΑΣΟΕΕ έχουμε δώσει 4 η ώρα ραντεβού εκεί».
Η Αλκυνόη, ο Σπυρόπουλος και εγώ ψηνόμασταν, αλλά είχαμε τη Μαριλύ και τον Τάσο
που δεν καταλάβαιναν τι τους γίνεται και τους φοβόμασταν.
Το πλάνο ήταν να τους πηγαίναμε στο σπίτι της Αλκυνόης,
να τους κοιμίζαμε και να την κάναμε για Decadence.
Στη διαδρομή ένα άγνωστο παρεάκι επίσης κομμάτια μας γνέφει.
Έχει κι αυτό τους μεθυσμένους του.
Βλέμματα κατανόησης απ’τη μια μεριά στην άλλη.
Σέρνουν ένα μηχανάκι.
«Να δούμε ποιος θα οδηγήσει», μας λένε..
Φτάνοντας στο σπίτι της Αλκυνόης παραλίγο να μας πατήσει ένα αμάξι.
Είναι η Μυριωτάκης με την υπόλοιπη ΑΣΟΕΕ.
«Ρε μαλάκες περάστε από Decadence».
Τους ενημερώνουμε ότι ξέρουμε τι παίζει και πως πιθανόν θα περάσουμε αργότερα.
«Καλά με την ησυχία σας. Έτσι κι αλλιώς θα κάτσουμε μέχρι αργά».
Η Αλκυνόη έχει μόνο ένα μπουκάλι Amaretto το οποίο με τόσα άτομα φεύγει μπαμ μπαμ.
Χρειαζόμαστε αλκοόλ, αλλά που βρίσκεις ξημερώματα..
Δίπλα παίζει ένα κωλόμπαρο.
Κατεβαίνει μια αντιπροσωπία να προμηθευτεί κρασί.
«Άντε να δούμε ποιος θα μπει εδώ μέσα να πάρει αλκοόλ», φωνάζω.
Ενώ υπήρχε μια διαπάλη, βγαίνει έξω ο ιδιοκτήτης χαρωπός.
«Για την αγαπητή γειτόνισσα δίπλα ό,τι θέλει. Κερνάμε».
Ο Σπυρόπουλος ζητάει κρασί, ο τύπος μας φέρνει μια μεγάλη κανάτα 1,5 L
και δίνει πίσω το 10ευρω του Σπυρόπουλου.
Περιχαρείς και γεμάτοι αλκοόλ επιστρέφουμε στο σπίτι όπου αρχίζουμε να παίζουμε ρεμπέτικα και λαϊκά.
Μάρκος και Μητροπάνος έχουν την τιμητική τους.
«Σ’αναζητώ στη Σαλονίκη ξημερώματα. Λείπει το βλέμμα σου απ’της αυγής τα χρώματα.
Σ’αναζητώ μ’ένα βιολί κι ένα δοξάρι. Λείπει το όνειρο, εσύ και το δοξάρι», ξελαρυγγιαζόμαστε όλοι μαζί
και κάνουμε την Αλ να φωνάζει πως οι γείτονες θα καλέσουν το 100.
Εμείς δεν καταλαβαίνουμε Χριστό.
Η Λένη πηγαίνει και ξαπλώνει στην κρεβατοκάμαρα.
Εμείς τα ίδια. Εκτός απ’το ότι οι δυο μεθυσμένοι έχουν αρχίσει να την πέφτουν ο ένας στον άλλο.
Ο Σπυρόπουλος φεύγει κατά τις 6 με πρωινή συγκοινωνία, ετοιμάζομαι κι εγώ
όταν ξαφνικά μας παίρνει ο Μυριωτάκης τηλέφωνο.
«Έρχεται από ‘δώ και είναι λιάρδα», μας ενημερώνει ο Τάσος.
Και πράγματι σε κάνα 10λεπτο σκάνε μαζί με τον Κίτσο και είναι μες στην καλή χαρά.
Αναλαμβάνουν τον υπολογιστή και αρχίζουν να παίζουν βουλγάρικα και αλβανικά σκυλάδικα.
Κόλαση;;
Ο Κίτσος να χορεύει τσιφτετέλι, ο Τάσος να χτυπάει παλαμάκια,
ο Μύριω να πηγαίνει στο κρεβάτι που κοιμάται η Λένη,
να της φωνάζει, να τη σκουντάει, να της τραγουδάει μπας και την ξυπνήσει.
Η Λένη Χριστό.
Οι μεθυσμένοι να έχουν απομονωθεί στην κουζίνα και να ακούμε συζήτηση τύπου:
«Θα το μετανιώσουμε αύριο. Καλύτερα να μείνουμε δυο φίλοι.»
«Μα σε θέλω..»
Η Αλκυνόη να κλείνει επίσημα 44 ώρες ξύπνια,
εγώ να μη νιώθω τίποτα μετά από μια μέρα συνδικαλισμού απ’τις 9 το πρωί,
με καπάκι 2 πολιτικές διαδικασίες τη μία στη σχολή και την άλλη στα τοπικά με την επιτροπή κατοίκων.
Και ας μην παραλείψω την αφισοκόλληση που κάναμε στις 23.00 στην κεντρική πλατεία
με τα μπατσικά να μας κυνηγάνε
και τον Παλαιολόγο να σκαρφαλώνει στις κολώνες για να αφισοκολλήσει τα διάφορα stands..
Οι πλέον ανήμπορες, καταλαμβάνουμε τον καναπέ και ξαπλώνουμε.
Ο Μυριωτάκης όμως πεινάει και φωνάζει.
Μας λέει να πάμε στο σούπερ μάρκετ της απέναντι γωνίας, να κάτσουμε έξω
και να το περιμένουμε να ανοίξει.
Ενώ έχει πάει 7 φεύγει με την Αλ να πάνε για φαγώσιμα.
Γυρνάνε πίσω με προκατεψυγμένες πίτσες.
Τις βάζουν στο φούρνο και ξαπλώνουν, μιας και θέλουν μισή ώρα ψήσιμο.
Σε 40’ μας ξυπνάνε φωνάζοντας γιατί η 1η κάηκε, μιας και μας είχε πάρει όλους ο ύπνος.
Η ώρα είναι 8 παρά κι εγώ την κάνω.
Παίρνω πρωινό λεωφορείο. Φτάνω κατά τις 8,30 σπίτι.
Όλοι κοιμούνται ακόμα.
Κάνω ένα μπάνιο, βάζω 5 πράγματα στο σακίδιό μου,
αφήνω ένα σημείωμα πως θα λείπω το Σ-Κ
και φεύγω ξανά για Κηφισό.
Ανυπομονώ να σε δω..
Μια βδομάδα πέρασε από την τελευταία φορά.

~ από justelene στο 26 Ιανουαρίου, 2009.