Pearl Jam live

Πώς νιώθεις όταν ένα από τα συγκροτήματα που ακούς από τη πρώτη Γυμνασίου φανατικά έρχεται για πρώτη φορά στη χώρα σου ενώ ήσουν πεπεισμένη ότι είτε δεν θα τους έβλεπες ποτέ live είτε θα ήταν πολύ μεγάλοι για να χτυπιούνται ;
Κάπως έτσι ένιωσα κι εγώ όταν πρωτοδιάβασα ότι έρχονται οι Pearl Jam..
Tρελάθηκα για να βρω τα 52 πολυπόθητα Ευρώ αλλά τελικά το Σάββατο το πρωί το μαγικό χαρτάκι βρισκόταν στα χέρια μου..
Mε μια παρέα 4 ατόμων βρεθήκαμε στο ΟΑΚΑ.
Και ναι στις 20.05 παγώνουν όλοι και στη σκηνή εμφανίζονται οι Jeff Ament, Stone Gossard, Mike McCready, Eddie Vedder, Matt Cameron.. Παίζουν αρχικά τα πολύ πορωτικά-ανεβαστικά κομμάτια και εμείς από κάτω χτυπιόμαστε.. Μετά από καμιά ώρα και μετά από ένα πεντάλεπτο διάλειμμα επανέρχονται καθιστοί αυτή τη φορά και μας χαρίζουν αρχικά μπαλάντες και μετά πάλι πιο σκληρά κομμάτια και τα σχετικά..Διασκευάζουν Neil Young, Ramones, Pink Floyd..
Ο Eddie χτυπιέται, βγάζει «λόγο» στα ελληνικά, πίνει στην υγειά μας και δείχνει πολύ χαρούμενος που επιτέλους παίζει στη χώρα μας.. Ακούραστος, σκαρφαλώνει ακόμα και στις σκαλωσιές και τραγουδάει και από εκεί, ενώ αποδεικνύει το πόσο τρομερός frontman είναι με το γεγονός ότι η φωνή του δεν παθαίνει τίποτα ό,τι και αν κάνει..
Ένα setlist όλα τα λεφτά, που δε μας χάλασε ούτε στιγμή. Έπαιζαν για διόμιση ώρες χωρίς support και τους ευχαριστηθήκαμε.. Δε μας άφησαν παραπονεμένους αφού έπαιξαν όλα τα καλά κομμάτια.. Go, life wasted, I am mine, Better man, Smile, Alive, Daughter, Jeremy, Black, Inside job, Rockin’ in the free worldmarker in the sand.. Μου άρεσαν πολύ τα σολάκια και τα «παιχνίδια» μεταξύ των μουσικών και γενικά έβγαζαν πολύ ενέργεια..
Το κοινό απόστευτο.. Αν εξαιρέσουμε το Rockwave δεν είχα πάει σε μεγαλύτερη συναυλία.. Και έβλεπες κόσμο όλων των ηλικιών! Ένιωθα πως ήμουν σε ένα από τα live που βλέπω σε DVD.. Χτυπιόμασταν, τραγουδάγαμε (ειδικά στο «better man» έγινε της τρελής..) , χειροκροτούσαμε.. Τέλεια ατμόσφαιρα!
Κάτι άλλο που με εντυπωσίασε ήταν ο φωτισμός, που ήταν απόλυτα ονειρικός.. Χρώματα, σχέδια άλλαζαν ανάλογα με τους ρυθμούς του κομματιού.. Ο φωτιστής καλλιτέχνης..
Δε βρίσκω λέξεις να περιγράψω τίποτα άλλο..Οι λέξεις δεν είναι αρκετές. Ξέρω ότι δε θα είμαι το ίδιο πρόσωπο μετά από αυτό.. Νιώθω τυχερή, πολύ τυχερή..

I wish I was the radio song, the one that you turned up,
I wish, I wish, I wish, I wish,
I guess it never stops.

~ από justelene στο 2 Οκτωβρίου, 2006.